Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et nemo nimium beatus est; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Duo Reges: constructio interrete. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Age sane, inquam. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Si quae forte-possumus.: Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Videsne, ut haec concinant?: Si quae forte-possumus.
Quid vero?: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Quae sequuntur igitur?: Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.

Nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum
definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent,
referrentur neque id ipsum usquam referretur.

Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi,
o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Moriatur, inquit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.