Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Rationis enim perfectio est virtus; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Tenent mordicus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis
instituta sunt aut inventa sunt?

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Cur, nisi quod turpis oratio est? Recte dicis; Tanta vis admonitionis inest in locis; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Bork

Unum, cum in voluptate sumus, alterum, cum in dolore, tertium hoc, in quo nunc equidem sum, credo item vos, nec in dolore nec in voluptate;

Bork
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Confecta res esset. Satis est ad hoc responsum. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Perge porro; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Idemne, quod iucunde?

Beatum, inquit.: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Tubulo putas dicere?: At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime dicitur.
Bork: Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Bork: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Bork: Ut id aliis narrare gestiant?
Bork: Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
At certe gravius.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Iam in altera philosophiae parte.
Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Comprehensum, quod cognitum non habet?