Cur post Tarentum ad Archytam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Sed haec in pueris;

Bork: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Neutrum vero, inquit ille.: Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Ille incendat?: De hominibus dici non necesse est.
Audeo dicere, inquit.: Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Bork Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Duo Reges: constructio interrete.

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quis istud possit, inquit, negare? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt.

Suo enim quisque studio maxime ducitur.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.

Et tamen puto concedi nobis oportere ut Graeco verbo utamur,
si quando minus occurret Latinum, ne hoc ephippiis et
acratophoris potius quam proegmenis et apoproegmenis
concedatur;

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam
non vides nec laetantium nec dolentium?

Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?