Nam quid possumus facere melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Duo Reges: constructio interrete. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

1. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
2. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
3. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
4. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
5. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.

• Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
• Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
• Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
• Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem
philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum
quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba
corrigi.

His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita
quod reprehendat.

Bork

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Et nemo nimium beatus est; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.