Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dici enim nihil potest verius. Qui est in parvis malis. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Duo Reges: constructio interrete.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Atque haec contra Aristippum, qui eam voluptatem non modo
summam, sed solam etiam ducit, quam omnes unam appellamus
voluptatem.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

A mene tu?: Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Quae sequuntur igitur?: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Bork: Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Memini me adesse P.: Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Tubulo putas dicere?
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
At hoc in eo M.
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;