Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Duo Reges: constructio interrete.

Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Bork: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Qui convenit?: Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Bork: Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Quid ergo?: Omnia peccata paria dicitis.

Quae cum dixisset, finem ille.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Beatus sibi videtur esse moriens. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.

Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid
historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid
tanta tot versuum memoria voluptatis affert?

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Igitur ne dolorem quidem.