At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Ut aliquid scire se gaudeant? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Cum autem assumpta ratío est, tanto in dominatu locatur, ut omnia illa prima naturae hulus tutelae subiciantur. Duo Reges: constructio interrete. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Negare non possum.

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri
voluptas, qua non abundaret.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas
doloris, divitiae, valitudo;

Si id dicis, vicimus. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Bork: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Scaevolam M.: Non est igitur voluptas bonum.
Bork: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Bork: Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Sed tamen intellego quid velit.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Id est enim, de quo quaerimus.

Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.