Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Aliter autem vobis placet. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Sit enim idem caecus, debilis. Duo Reges: constructio interrete. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Admirantes quaeramus ab utroque, quonam modo vitam agere possimus, si nihil interesse nostra putemus, valeamus aegrine simus, vacemus an cruciemur dolore, frigus, famem propulsare possimus necne possimus.

Ut iam liceat una comprehensione omnia complecti non
dubitantemque dicere omnem naturam esse servatricem sui
idque habere propositum quasi finem et extremum, se ut
custodiat quam in optimo sui generis statu;

Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales
et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Prioris generis est docilitas, memoria; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quae cum essent dicta, discessimus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Quare attende, quaeso.: Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Bork: Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Bork: Age, inquies, ista parva sunt.
Recte, inquit, intellegis.: Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Bork: Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Si longus, levis;: Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;