Maximus dolor, inquit, brevis est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Duo Reges: constructio interrete.

Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit?

Bork: Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?
Quid ergo?: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

In quibus hoc primum est in quo admirer, cur in gravissimis
rebus non delectet eos sermo patrius, cum idem fabellas
Latinas ad verbum e Graecis expressas non inviti legant.

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen
nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Bonum integritas corporis: misera debilitas.
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Minime vero istorum quidem, inquit.
A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Itaque contra est, ac dicitis;

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;