Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Conferam avum tuum Drusum cum C. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Prioris generis est docilitas, memoria; Duo Reges: constructio interrete.

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Primum quid tu dicis breve? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

1. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
2. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
3. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

• Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
• Itaque [redacted] in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q.
• Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
• Laboro autem non sine causa;

Bene facis, inquit, quod me adiuvas, et istis quidem, quae
modo dixisti, utar potius Latinis, in ceteris subvenies, si
me haerentem videbis.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno
commutare gestiret.

Bork

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Memini vero, inquam;

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Magna laus.

Nos vero, inquit ille;

Eam stabilem appellas.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sit enim idem caecus, debilis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.