Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? De illis, cum volemus. Sed nunc, quod agimus; Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Critolaus imitari voluit antiquos, et quidem est gravitate
proximus, et redundat oratio, ac tamen is quidem in patriis
institutis manet.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab
Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures, aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.

Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri.
Summus dolor plures dies manere non potest?
Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Itaque fecimus.: An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Ille incendat?: Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Primum divisit ineleganter;: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Tuum credibile?: Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
Bork: Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.