Erat enim Polemonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.

Nos cum te, M.: Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Quid adiuvas?: His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.
Facete M.: Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Quid nunc honeste dicit?: Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Bork: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Quo modo?: Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur,
unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum,
quae sunt aut animi aut corporis;

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi
gratia propter voluptatem, nos amemus;

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid, quod res alia tota est? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Nihil ad rem! Ne sit sane;
Omnis enim est natura diligens sui.
Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;