Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Duo Reges: constructio interrete. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. An tu me de L. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Ea denique omni vita, quae in una virtute consisteret, illam
vitam, quae etiam ceteris rebus, quae essent secundum
naturam, abundaret, magis expetendam non esse, sed magis
sumendam.

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae
delectari.

Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi.

Tenent mordicus.: An haec ab eo non dicuntur?
Quis negat?: Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Bork: Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
Bork: Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti orationis ornamenta neglexerit.
Si longus, levis.: Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Odium autem et invidiam facile vitabis.
Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?
Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Aliter autem vobis placet. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quis enim redargueret?

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Comprehensum, quod cognitum non habet? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.