Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Eademne, quae restincta siti?
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

ALIO MODO.: Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Bork: Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Nihilo magis.: Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Bork: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Bork: Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Quo modo?: [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Optime, inquam. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus.

Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen
potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni
referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Hoc simile tandem est?
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.