Beatum, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam in altera philosophiae parte. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Duo Reges: constructio interrete. Nemo igitur esse beatus potest.

Sed isti ipsi, qui voluptate et dolore omnia metiuntur,
nonne clamant sapienti plus semper adesse quod velit quam
quod nolit?

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; A mene tu? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Explanetur igitur.: Nam quid possumus facere melius?
Magna laus.: Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
Quonam, inquit, modo?: Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Sed nimis multa.: Non laboro, inquit, de nomine.
Quare conare, quaeso.: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Sit enim idem caecus, debilis.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;
Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?